สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ต้นไม้แสนสุข
ความจริงและธรรมชาติเป็นสิ่งที่น่าเรียนรู้ เพราะหากมนุษย์ปรารถนาที่จะค้นหาความจริง นั้นก็หมายถึงมนุษย์ต้องการที่จะค้นหาธรรมชาติ การหาความสุขจากธรรมชาติก็คือการหาความสุขจากความจริงนั้นเอง
เกี่ยวกับฉัน
- นารูโตะ นินจาจอมคาถา
- พิมาย, อีสาน, Thailand
- เป็นคนดี / มีสาระ / ไม่ชอบพบปะใคร ๆ / จิตใจดี / มีเมตตา / ชอบท้องฟ้าและทะเล / ชอบเทห์เป็นบางโอกาส /ขี้ขลาดเป็นบางกรณี
มาทำโลกนี้ให้น่าอยู่กัน
จงแสดงความรักต่อเพื่อนร่วมโลก
ถอดคำประพันธ์ เรื่อง อีเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง (หน้าที่ ๔๗)
ตอบลบเมื่อนั้น กองทับคอยดูเหตุการณ์ข้างดาหา ออกสอดแนมนอกเมืองเห็นกองทับยกมาถึงชายป่า
เป็นขบวนทับหน้าหลังตามกันมาถือธงจนนับไม่ได้
เสียงคนดังเหมือนคนตัดไม้ราบทั้งป่าบางคนเดินบางคนขึ้นหลังม้า
พลางประมาณหมายดูเมืองแล้วอ้อมออกล้อบทั้งเมืองขึ้นควบช้างเข้าไปในวัง
ครั้งหนึ่งจึงไปแจ้งกิจแก่ปาเตะเล่าครามตั้งแต่ต้นจนจบโดยได้ฟังครามทุกสิ่ง
บัดนั้น ปาเตะใจหวั่นไหวใจจดจ่อกับท้อยคำแล้วเก็บไปฟันถึงโฉมงาม
จึงก้มกราบทูนพระองค์ถึงเมือวดาหาว่ากองทับมาตีเมือง ผู้คนมากมายม้าช้างเดินเสียงดังคลื่นในมหาสุทรที่ไม่ขาดสาย
ตอนนี้มาตั้งที่ชายป่า
เมื่อนั้น องค์ศรีปัตหลารัวสรรค์ได้ฟังปาเตะแล้วจึงคิดศึกครั้งนี้ที่เคลื่อนมาเพราะเขาขอบุบษาเราไม่ให้
จึงทำให้เป็นสงครามศัตรู น้อยใจที่อีเหนาหลานรักเกรงจะทำให้เกิดการโกราหนเดือดร้อน
เสือมเสียถึงเหล่าเทวดา ศึกมาถึงเมืองคิดแล้วก็สั่งให้เสนาเร่งเกณฑ์พลให้ทำหน้าที่บ้านเมืองดูทีข้าศึกยกมา
ขี่ม้าให้ไปแจ้งเหตุกับพี่ชายกับสองหลานชายว่าจะมาช่วยหรือไม่
นายกำธร หมอสัมฤทธิ์ ม.๔/๑ เลขที่ ๑๒
ถอดคำประพันธ์
ตอบลบบทละครเรื่องอิเหนา
ตอนศึกกะหมังกุหนิง
หน้า ๔๕
เมื่อนั้นโหรครูผู้ใหญ่ได้รับเนื้อความของคำพูดของพระเจ้าแผ่นดิน เปิดตำราไปมาเทียบ ดูดวงของผู้ดำรงเกียรติคุณกับลูกชายถึงฆ่าอายุทั้งสั่งที่มาด้วยความยาก ยามเดินจะเจอ คราวร้าย ขัดฤกษ์จะพูดว่าถ้ายกทัพวันพรุ่งนี้จะเสียชัยชนะ งดอย่าเดินทางสักเจ็ดวันถ้า ผ่านพ้นจากนั้นก็จะไม่เป็นไรขอให้ท่านกำหนดการเดินขบวนให้โหรหาฤกษ์ยามใหม่
เมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงรุ่งเรืองด้วยสง่าราศรี เมื่อได้ฟังโหรทำนายเนื้อความจึงออก คำสั่งกำหนดทัพ ถึงจะมอดม้วยจะไม่ให้ใครดูหมิ่น จะบันทึกเกียรติยสไว้ในแผ่นดิน
เมื่อนั้นฝ่ายวิหยาสะกำหักสึกมีชัยชนะได้เมือง และยกกำลังพวกกองหน้า เดินขบวนนำทัพหลวง
สิบวันก้าวไปในป่า สิ้นสุดป่าแลเห็นกำแพงเมืองทั้งมหาปราสาทเรียงเป็นแถว
น.ส.สุกัญญา ปลั่งกลาง ชั้น ม.๔/๑ เลขที่ ๑๐ วิชา ภาษาไทยพื้นฐาน
ชื่อ นางสาวสุดเอื้อม ขำโนนเพิ่ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ห้อง 1
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง
หน้าที่ ๕๑
เมื่อนั้น พระสุริย์ตระกูลของเทวดาที่มีกริยาดี ด้วยความเกรงใจพ่อ กษัตริย์ย้อนกลับถอนใจ จึงพูดสั่งตำมะหงง เร่งเตรียมกองทัพสี่เหล่าทัพใหญ่ ซึ่งมีมาช้างผู้ชำนาญความชนะ โดยเลือกคัดสรรค์ทหารที่มีความสามารถ เมื่อถึงรุ่งเช้าได้ยกกองทัพไปช่วยเมืองดาหา โดยสั่งให้ไปเฝ้าท้าวหมันหยาโดยฉับพลัน
บัดนั้นดะหมังกุเรปันเมืองใหญ่จึงรีบไปหาไพร่พลบอกไขข้อความตามเรื่อง
บัดนั้นที่ปรึกษาหมันหยากรุงศรีได้แจ้งแห่งดะหมังเสนี ก็พาไปยังพระโรงคัล
ก้มน้อมไหว้กษัตริย์ และบอกว่า กุเรปันใช้มา
50หน่อยคร้าบบบ
ลบนาย สุเมธ หาญสงคราม ม.๔/๑
ตอบลบคำประพันธ์ เรื่องอิเหนา(หน้า๔๘)
มาจะกล่าวบทไป ถึงหรานากงเรืองศรี
กับเสนากาหลังบุรี ยกพลมนตรีรีบมา
แรมรอนนอนป่าสิบห้าวัน ก็ลุถึงเขตขัณฑ์ดาหา
ได้ข่าวปัจฉามิตรติดพารา ก็เร่งยกโยธาเข้ากรุงไกร
ครั้นถึงกึ่งกลางพระนคร จึงให้หยุดพลนิกรน้อยใหญ่
แล้วชวนตำมะหงงคลาไคล เข้าไปเฝ้าพระผ่านฟ้า
เมื่อนั้น พระองค์ทรงพิภพดาหา
เห็นสุหรานากงพระนัดดา กับเสนากาหลังบุรี
จึงมีบัญชาปราศรัย เราขอบใจอนุชาทั้งสองศรี
ให้ยกมาช่วยต่อตี ก็เห็นท่าทีดีนัก
แต่การศึกครั้งนี้ไม่ควรเป็น เกิดเข็ญเพราะลูกอัปลักษณ์
จะมีคู่ผู้ชายก็ไม่รัก จึงหักให้สาสมใจ
อันองค์พระบรมเชษฐา เห็นจะให้ใครมาหรือไม่
เจ้ามาในทางพนาลัย ยังได้ข่าวบ้างหรือนัดดา
เมื่อนั้น สุหรานากงวงศา
ก้มเกล้าทูลสนองพระบัญชา ข้ามาแจ้งข่าวที่กลางคัน
พระปิ่นภพกุเรปันธานี ให้กะหรัดตะปาตีเป็นทัพขันธ์
ยกจากเวียนชัยได้หลายวัน บรรจบกันกับระเด่นมนตรีมา
ถอดคำประพันธ์
จะกล่าวถึงสุหรานากงกับเสนาเมืองกาหลัง ยกกำลังพลมาได้พักนอนกลางป่าอยู่สิบห้าวันจึงถึงเขตดาหา พอได้ข่าวจึงรีบเร่งยกทัพเข้ากรุง
เมื่อถึงกลางเมือง จึงสั่งให้หยุดพักพล แล้วชวนตำมะหงงจึงไปเข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดิน
เมื่อนั้นพระองค์เห็นสุหรานากงกับเสนาเมืองกาหลัง จึงพูดด้วยไมตรีในการขอบใจน้องชายทั้งสองที่ยกมาช่วยต่อตีเห็นชอบท่าทีดีนัก แต่ศึกครั้งนี้ไม่ควรเป็น เหตุเกิดเพราะเจ้าลูกอัปลักษณ์ จะมีคู่ผู้ชายก็ไม่รัก จึงต้องจับหาให้สมใจหมาย จึงถามถึงพี่ชายจะให้ใครมาหรือไม่ แล้วเจ้ามาออยู่ที่ป่าได้ข่าวบ้างหรือไม่น้องชาย
เมื่อนั้นสุหรานากงก้มเกล้าทูลสนองพระบัญชาที่มาแจ้งข่างกลางคัน พระปิ่นกุเรปันธานีให้กะหรัดเป็นทัพยกมาจากเวียงชัยมาหลายวัน บรรจบกันกับกองทัพของโอรส
ใช่48หรอ ไม่ตงกับหนังสือเรย55
ลบหน้า48หรอ ไมตรงกับหนังสือเ
ลบรย
ไม่เห้นตนงกับหังสือเรย
ลบนายวัชรพงษ์ จันทร์พิมาย ชั้นม.๔/๑ เลขที่ ๑๕
ตอบลบบทละคร เรื่อง อิเหนา
ตอนศึกกะหมังกุหนิง
ในลักษณ์นั้นว่าปัจจามิตร มาตั้งติดดาหากรุงใหญ่
จงรีบรี้พลสกลไกร ไปช่วยชิงชัยในทันที
ถึงไม่เลี้ยงบุษบาเห็นว่าชั่ว แต่เขารู้อยู่ว่าตัวนั้นเป็นพี่
อันองค์ท้าวดาหาธิบดี นั้นมิใช้อาหรือว่าไร
มาตรแม้เสียเมืองดาหา จะพลอยอายขายหน้าหรือหาไม่
ซึ่งเกิดศึกสาเหตุเภทภัย ก็เพราะใครทำความไว้งามพักตร์
ครั้งหนึ่งก็ให้เสียวาจา อายชาวดาหาอาณาจักร
ครั้งนี้เร่งคิดดูจงนัก จะซ้ำให้เสียศักดิ์ก็ตามที
แม้นมิยกพลไกรไปช่วย ถึงเราม้วยก็อย่ามาดูผี
อย่าดูทั้งเปลวอัคคี แต่วันนี้ขาดกันจนบรรลัย
ครั้นอ่านสารเสร็จสิ้นพระทรงฤทธิ์ ถอนฤทัยคิดแล้วสงสัย
บุษบาจะงามสักเท่าไร จึงต้องใจระตูทุกบุรี
หลงรักรูปนางแต่อย่างนั้น จะพากันมาม้วยไม่พอที
แม้นงามเหมือนจินตะหราวาตี ถึงจะเสียชีวิตก็ควรนัก
แล้วว่าแก่ดะหมังเสนา เราจะยกโยธาไปหหัก
มิให้เสียวงศาสุรารักษ์ งดสักเจ็ดวันจะยกไป
บัดนั้น ดะหมังบังคมประนมไหว้
ทูลว่าช้านักพระภูวไนย เกลือกไปไม่ให้ทันจะเสียที
เชิญเสด็จคลาไคลไปก่อน แล้วจึงค่อยผันผ่อนมากรุงศรี
อันข้าศึกซึ่งยกมาตี ป่านนี้จะประชิดติดกรุงไกร
ถอดคำระพันธ์
เรื่อง อิเหนา
ในลักษณ์นั้นว่าข้าศึกมาตั้งติดเมืองใหญ่จงเร่งรีบอพยพไปช่วยชิงชัยในทันที
ถึงไม่เลี้ยงบุษบาเห็นว่าชั่วแต่เขารู้อยู่ว่าตัวนั้นพี่อันองค์ท้าวดาหาธิบดีนั้นไม่ใช่อาหรือไร
แม้ว่าแม้นเสียเมืองดาหาจะพลอยอายขายหน้าหรือหาไม่ซึ่งเกิดศึกสาเหตุภัยต่างๆก็เพราะใครทำงามหน้าไว้
ครั้งหนึ่งก็ให้เสียคำพูดอายชาวดาหาอาณาจักรครั้งนี้รีบคิดดูเร็วนักจะซ้ำให้เสียอำนาจก็ตามที
แม้นไม่ยกพลไปช่วยถึงเราตายก็อย่าดูผีอย่ามาดูทั้งเปลวไฟแต่วันนี้ขาดกันจนย่อยยับ
ครั้นอ่านสารจบสิ้นทรงอำนาจศักดิ์สิทธิถอนใจคิดแล้วสงสัยบุษบาจะงามเท่าไรจึงต้องใจกษัตริย์ทุกเมือง
หลงรักรูปนางแต่อย่างนั้นจะพากันมาตายไม่พอทีแม้นงามเหมือนจินตะหราวาตีถึงจะเสียชีวิตก็ควรนัก
แล้วว่าแก่ดะหมังจะยกไพร่พลเราจะยกทหารไปโหมหักไม่ให้เสียวงศาสุรารักษ์สักเจ็ดวันจะยกไป
บัดนั้นดะหมังแสงความเคารพพระมหากษัตริย์ประนมไหว้กล่าวว่าช้านักภูวไนยเกลือกไปไม่ทันจะเสียที
เชิญไปคลาไคลไปก่อนแล้วจึงค่อยผันผ่อนมากรุงศรีอันข้าศึกซึ่งยกมาตีป่านนี้จะประชิดติดกรุงไกร
หน้าไหนค่ะ
ลบ160ครับ
ลบอันนี้คือแปลแล้วหรอคะ
ลบแปลกหน้า53ให้หน่อยคะ ที่ว่าบทว่า เมื่อนั้น พระผู้ผ่านไอศูรย์สูงส่ง
ลบหน้า46อยู่ไหน
ลบ..
ลบหน้า 41 อยู่ไหนค่ะ
ลบนางสาวเรณู ครงูเหลือม ชั้น.๔/๑ เลขที่ 20
ตอบลบถอดคำประพันธ์
บทละคร เรื่องอิเหนาตอนศึกกระหนังกุหนิง หน้า ๕๔
จะต้องจากนางกษัตริย์ที่สวยงามเพราะกลัวอำนาจที่รุนแรงและคำพูดที่แทงใจเพราะตัวไม่ปรากฎที่จริงใจพ่อสั่งให้ไปหาพี่ตั้งสองครั้ง แต่ไม่ยอมไปทั้งสองครั้งและไม่ได้บอกให้พี่ได้รู้เรื่องราวต่างๆตอนนี้เกิดฆ่าศึกเข้ามาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรสาราจึงมาเป็นพยานยื่นสารให้นางทัศนา
ตอนนั้นนางจินตะหรารูปงามไม่พอใจไม่มองดูสารานางแค้นใจแล้วว่าน่าสังเวชความรักที่เป็นเวลาสั้นๆเหมือนกับสายน้ำที่เชี่ยวไหลไปแล้วไม่กลับมา ผู้หญิงในโลกคงไม่มีใครเจ็บเหมือนตนเองเพราะรักมากเกินไปน่าเสียดายตนนักเพราะหลงรัก และจะพูดชื่อลือชาไปให้ทั่ว ตอนนี้ผิดไม่คิดโทษใครเสียแรงที่หวังจะฝากชีวิตว่าจะมีเมตตาก็ไม่มีต้องการค่าตอบแทนจึงให้ไป ตนก็รู้และเข้าใจทุกเรื่อง และระเด่นบุษบารูปงามไม่ชั่วเหมือนน้องทั้งญาติพี่น้องตั้งแต่นี้ต่อไปภาคหน้าจะต้องอายชาวดาหาเป็นเพราะเขาจะนินทาไปทั้งหมด
ตอนนั้นพระสุริยวงศ์เทวัญปลอบนางเช็ดน้ำตาและหยุดร้องไห้จงเลิกเสียใจที่ในนางบุษบาพี่สลัดตัดใจไม่สงสารไม่มีความปราถนาหรือเสียใจ
นางสาว พรหมพร บุ่งกลาง ชั้น ม.๔/๑ เลขที่ ๒๒
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา หน้า ๕๖
อิเหนาเข้าเฝ้าระตูหมันหยาและกราบลา
เมื่อนั้นหมันหยาเข้าเมืองส่วนประไหมสุหรีได้ฟังหลานก็ส่งสารต่างอวยพรและขอให้เจ้าไปเป็นสุขอันเหล่าศัตรูไม่มีความซื่อตรงจงแพ้พ่ายอิทธิฤทฺธิเจ้าหลานรักเมื่อนั้นระเด่นมนตรีผู้มีศักดิ์รับพรจากพระเจ้าแผ่นดินพระเจ้าแผ่นดินด้วยความยินดีกราบลามาที่ตำแหน่ง
อิเหนายกทัพไปกรุงดาหา
ขึ้นนั่งบนหลังช้างที่ประทับหันหน้าสู้ทิศตะวันออกเฉียงเหนือพร้อมทั้งเหล่าอำมาตย์โหราธิบดี ชีพรามณ์พอได้เวลาก็ตีฆ้องดังกึกก้องทั่วทั้งสนามท่านประจิตก็ฟันไม้เพื่อข่มขู่ศัตรูทำตามตำราพิชัยยุทธิ์โดยมีทัพหน้าทัพหลังทัพกลางพร้อมกับโห่ร้องเพื่อเอาชัยทหารไปโบกธงสีทองกระบี่คุฑ ฝรั่งก็จุดปืนใหญ่ให้สัญญาณ พรามณ์ผู้ทำพิธีก็เปิดประตูป่าแล้วอ่านหนังสือคาถาอาคมแล้วไปนั่งบนหลังช้างแล้วเคลื่อนทัพทุกหนาดกอง
เมื่อนั้นระเด่นมนตรีผู้มีศักดิ์รับพรจากพระเจ้าแผ่นดินด้วยความยินดีกราบลามาที่เรือนที่อยู่
นาย ธเนศวร ทองท่อ ชั้นมัธยมศึกษาปี ๔/๑ เลขที่ ๗
ตอบลบถอดคำประพันธ์ หน้า ๔๒
ถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา
ก้มหัวลงกราบไหว้คอยรับคำสั่งของพระปิ่นแห่งแผ่นดินถูวนาถาจะคอยสั่งคำให้ออกยกทับ
เมือนั้นองค์ท้าวกุเรปันเรืองศรีจึงให้พรมีแต่สิ่งดีๆ ให้เจ้ามีพลังอันมากมายให้ข้าสึกเกรงกลัว ต่อข้าศึกทั้งหลายจงแพ้พ่ายอย่างง่ายดาย แสดงฤทธิ์เดชของการสู้รบไปทั่วทิศ ข้าศึกจงเกรงกลัวไปทั่วแดน
เมือนั้นกะหรัดตะปาตีคล่องแคล่งในการสู่รบ กราบถวายบัวคมพนมมือรับคำสั่งที่ดีจากผู้เป็นพ่อแล้วจากไป
เมือถึงชานเรือนหน้าพระลานพร้อมหมู่เหล่า ทั้งน้อยใหญ่ได้ขึ้นม้าทีฝึกดีแล้วให้ทหารเดินทางอย่างยิ่งใหญ่
หยุดกองทัพกลางป่าใหญ่ ถึงทางร่วมนครสหมันหยาได้สั่งหยุดกองทัพทหารคอยท่าทัพที่ปรึกษา
ทัพเมืองกาหลังยกมาสมทบ
เมือนั้นตำมะหงงกาหลังกรุงใหญ่ ยาสา ตำมะหงง ปูนตาและคาหลัง สั่งให้ทหารในเร่งเกณฑ์ทัพชัยอย่างลดเร็วจัดอาหารอาสาได้ห้าหมื่นมีความแข็งแรงแข็งขันช้างม้าอาวุธครบครันมีธงสำคัญคอยนำทหารทั่งสองจอมทัพขึ้นขี่ม้ากองทัพมากมายเบียดถนนผู้รับใช้เดินเคียงข้างกางยศขุนนางยกทัพออกจากเมือง
ผู้จัดทำ
นาย ธเนศวร ทองท่อ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔/๑ เลขที่ ๗
เริ่มถอดความจากบท ○เสด็จยังเกยรัตน์รูจี รึป่าวคะ
ลบถอดคำประพันธ์
ตอบลบบทละครเรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง หน้า ๓๖
เมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงรุ่งเรืองด้วยสง่าราศีขึ้นนั่งบนที่นั่งแก้วแดงพระเจ้าแผ่นดินเห็นสองน้องชายจึงเรียกให้นั่งด้วยความสุขสบายทั้งกายและใจด้วยความปลาบปลื้มแล้วพูดทักทายเจ้าเมืองทั้งหมด ซึ่งท่านมาในครั้งนี้จะไปเมืองหลวงเจ้าเมืองทุกเมืองอย่าวางใจต้องเราแข่งขันเอาชนะไปตามกาลเวลาที่กำหนด เหล่าเจ้าเมืองปลื้มใจชื่นชมจึงรองรับคำพูดอันไพเราะพระมีการต่อสู้แต่ละครั้งจะมุ่งมั่น เข้ารับสมัครเข้ารับออกแข่งขันไม่ได้ไม่คิดสู้เพื่อถอยกลับจะสู้ตายไม่เสียดายชีวิตกว่าจะหมดกำลังของเรานี้ ท้าวกะหมังกุหนิงบอกกล่าวสมดังคิดยินดีจึงพูดว่าท่านเหนื่อยนักก็ไปพักกองทัพให้รื่นเริง พูดพร้อมกับชวนน้องชายเข้าเรือนชั้นที่สวยงามลดตัวลงนั่งบนแท่นทองกับน้องทั้งสองพระเจ้าแผ่นดินฟังจึงบอกกล่าวทักท้วงเป็นเหตุใดผ่านเกล้าจึงไม่จำความให้ถี่ถ้วน
นางสาววราภรณ์ ดีสูงเนิน ชั้นม.๔/๑ เลขที่ ๑
นาย นัฐพล ไม้ดคกสูง ม 4/1 เลขที่ 41
ตอบลบคำอธิบายศัพท์และข้อความ
กะระตะ กระตุ้นให้ม้าเดินหรือวิ่ง
กระทรวง หมู่กิริณี
เขนงปืน เขาสัตว์ที่ใช้ใส่ดินปืน
ดัสกร ศัตรู
บทจร ไป
ประเสบัน ตำหนัก
ป่วยขา บาดเจ็บที่ขา
อะหนะ ลูก
อาสัตย์ ไม่ซื่อตรง
เอราวัน ช้าง
นาย อนุวัฒน์ ศรีกระหวัน ม.4/1 เลขที่ 9
ตอบลบแปลบทอิเหนา หน้า 44
แม้นไม่ได้อย่างที่คิดไว้ก็จะไม่มีวันยกเมืองให้จะทำสงครามไปจนกว่าชีวิตจะสิ้นลม
บัดนั้น ทหารได้พูดว่าข้าได้ยินจนแจ้งใจว่าท้าวดาหาสั่งให้ทหารให้รีบไปบอกข่าวแก่ท้าวกุเรปันกับท้าวสิงหัดสาหรี ท้าวกาหลัง และจรกา เห็นว่าเจ้าเมืองทั้งสี่เมือง นี้มาช่วยกรุงดาหาหากวันที่ข้าออกจากเมืองก็จะมีทหารตามไปด้วย
เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิง ได้ฟังแล้วโกรธเป็นไฟ จึงเร่งให้สีหนาทพูดถึงเจ้าเมืองที่สี่เมือง ที่มาช่วยกันรบจนเป็นศึกใหญ่กูไม่รู้สึกสะเทือนกลัวใครทั้งนั้น กูจะฟังมันให้เป็นฝุ่นผง แล้วก็พูด สั่งดะหมังตำมะหงงให้เกณฑ์พวกทหารที่สามารถออกรบได้ เลือกพลทหารทั้งสี่หมู่ ที่เคยทำลายค่ายของศัตรูที่กองทัพมีทหารแค่พันไม่น่ากลัวต้องให้ครบ สามสิบหมื่นถึงจะดี เอาวิหยาสะกำเป็นกองหน้า ตรวจความเรียบร้อยและเตรียมขบวน กองหลังมีนายทหาร ๒ พี่น้องผู้จงรักภักดี ส่วนกูจะเป็นแม่ทัพ หนุนทัพเข้ามาไปกลัวพวกวงศ์เทวา จะประกาศยศศักดิ์ในครั้งนี้ แล้วสั่งอำมาตย์ถามโหราทั้ง ๔ ว่าข้าจะยกทัพไปรบพรุ่งนี้จะดีหรือไม่
นาย วีระพงษ์ ทองหล่อ ชั้น ม.๔/๑ เลขที่ ๘
ตอบลบภาษาไทย
เรื่อง อิเหงา
แปลหน้า ๔๓
มาถึงทางริมป่าได้พบสุหานาวงศาสองทับได้สมทบทหารยกมาล่วงทางพร้อมกัน
เมื่อนั้นทั้งสองทูตได้ถือสารไปเมืองดาหาก็พากันกลับมาอย่างไว ถึงกะหมังกุหนิงนคเรศได้มายังวังใหญ่พอได้เวลาก็เข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดิน ก็เข้าไปในพระโรงตกแต่ง
จึงพระนุมมือก้มหัวเคารพ บอกกล่าวพระองค์มีภพนาถาข้าไปได้ให้สาราพระเจ้าแผ่นดินดาหารู้ทุกอย่างชัดเจนขาดว่าลูกหญิงจรกาธิบดีมากล่าวขาน พระยกได้ให้กำหนดงานยังแต่จัดการวิวาห์กัน ทั้งหมดของที่ให้นั้นไม่เอาส่งกลับคืน ทั้งหมดมิได้คิดนึกกลัวพระองค์พระส่งธรรมบากบั่นตัดคอนข้บอกความตามสั่งนอกสาราว่ามิให้พระธิดาดวงสมรได้เร่งตกแต่งเมือง รับทับพระราชายกมาเพื่อจะชิงนางโฉมยงให้แต่ความ
รู้สึกตัว พระราชาจงรู้ช่วงเวลา
เมื่อนั้น พระเจ้าแผ่นดินกะหมังกุหนิงนคเรนทร์สรูด้ฟังทั้งสองผู้ถือสารบอกให้อาครูเดือดใจดังไฟฟ้าจึงสังพูดด้วยขัดเคืองดูด๋เจ้าเมืองดาหาเราอ่อนง้อให้ไปในสาราแต่ว่าจะได้รับไว้ก็ไม่มีถึงจรกามาบอกนางไว้ได้ยกให้เขาก่อนควรที่จะพูดทักทายมาให้ดีนี่สิไมตรีให้ขาดทางเราก่อนฤทธาศักดาเดชอำนาจปกครองจักรนัคเรศกว้างขวางจำต้องมีความตั้งใจไปละวางจะชิงนางบุษบาลวัณย์
หน้า43ใช่มั้นครับ
ลบเมื่อนั้น พระองคทรงพิภพดาหา
ลบฟงสุหรานากงนัดดา จึงมีบัญชาวาไป
อันกะหรัดตะปาตีจะมาชวย เห็นจะจริงอยูดวยไมสงสัย
แตอิเหนาเขาจะมาทําไม ผิดไปเจาอยาเจรจา
พระเชษฐาใหสารไปกี่ครั้ง เขายังไมจากหมันยา
จนสลัดตัดการวิวาห ศึกติดพาราก็เพราะใครเห็นจะรักเมียจริงยิ่งกวาญาติ ไหนจะคลาดจากเมืองหมันยาได
ถึงมาตรจะมาก็จําใจ ดวยกลัวภัยพระราชบิดา
เราอยาคอยเขาเลยนะหลานรัก กมพักตรรบศึกไปดีกวา
แตวาวันนี้เจาเหนื่อยมา จงไปพักโยธาใหสําราญ
เมื่อนั้น สุหรานากงใจหาญ
กมเกลาสนองพจมาน อันการสงครามครั้งนี้
จะขอเอาเมืองขึ้นบรรดามา กับโยธาสิงหัดสาหรี
ยกออกโรมรันประจัญตี ดูทีฝมือปจจามิตร
นามสกุลเดียวกัน😳
ลบสกุลรัตน์ ดอนประดู่ เลขที่ ๒๖ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์บทละคร เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง หน้า ๖๒
เวลานั้นสุหงานากงได้เข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดินแล้วพูดว่าข้าพระพุทธเจ้ามาอยู่ที่เมืองดาหาก็ช้านาน
ยังมิเคยอาสาช่วยงานบ้านเมืองซักครั้งเลย ครั้งนี้เลยขออาสาไปช่วยพี่เพื่อชิงชัยชนะพูดพร้อมลาศรีปัตหราผู้เป็นกษัตริย์ จากนั้นสุหงานากงก็ได้ออกไปจัดทัพเพื่อไปรบพร้อมพี่เลี้ยงที่ติดตาม
ครั้นถึงจึงหยุดองค์สี่อยู่เฝ้าตัวพี่ คำพูดมีใจยินดีพูดคุยกันพาทีแล้วชี้แจงบอกเหตุแต่ต้นจนปลายอย่างถ้วนถี่ วันเมื่อน้องมาถึงเมืองได้บอกว่าพี่จะยกทัพมาดูพระเจ้าแผ่นดิน พูดเหมือนรู้สึกโกรธว่าไหนจะจากเมืองหมันหยา เมียเขาเขารักดังแก้วตาหรือจะอาจคลาดกันเห็นผิดไป แต่พี่ให้ไปหาก็ไม่กลัวยังขัดได้เกิดการรบสงครามก็เพราะใครจนเดือดร้อนทั่วไปทั้งเมือง นับประสาอะไรแก่ตัวเราถึงตายเขาก็ไม่เผา เห็นรู้สึกโกรธพูดซ้ำอยู่อย่างนี้ จงรู้ว่าพระเจ้าแผ่นดินมีบุญ
เวลานั้นโอรสที่เก่งกล้าฟังสุหรานากงแจ้งการจึงตอบคำพูดน้องชายซึ่งท่านรู้สึกโกรธและเจ็บใจนักก็ชัดเจนแจ้งใจไม่สงสัย ไม่ถือโทษโกรธตอบพระผ่านฟ้า จะตั้งหน้ารุกรานให้ชั่วร้าย เสร็จการรบจะเข้าไปกราบ จะด่าตีก็ตามใจ เมื่อได้เกินแล้วก็จนใจ ตามแต่พระเจ้าแผ่นดินจะปราณี
น.ส.นารีรัตน์ พรมเรศ ชั้นม.4/1เลขที่18
ตอบลบเมื่อนั้นเจ้าเมืองหมันหยาผู้เรืองศรีรับจดหมายจากทหารก็เปิดอ่านทันที
ในจดหมายมีใจความว่า”จ้าเมืองหมันหยาเป็นผู้ใหญ่แล้วมีลูกสาวที่รักที่สุด แกล้งให้แต่งตัวยั่วผู้ชายจนลูกตัวเองไม่มีคู่หมั้นหมายได้ไปหลงรักชายคนหนึ่งหวังจะชิงผัวเขาเอาให้ได้ช่างไม่อายประชาชนคนธรรมดาเอาซะเลยตอนนี้ศึกได้เข้าใกล้ประชิดเมืองเรื่องราวก็ได้กระจายไปทั่วทุกที่เมื่อการแต่งงานก็วุ่นวายต่างคนต่างไม่เข้าใจกันและกันเมื่อสงครามครั้งนี้ไม่ไปยังเห็นชอบอีกหรอจะตัดเครือญาติให้ขาดก็ตามใจถ้าเห็นดี”
พออ่านจดหมายเสร็จก็ขุ่นข้องใจมากำแล้วส่งจดหมายให้ลูกถึงตอนนี้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรแม้จะไม่ได้ยกทัพไปพันตู อย่ามั่วชักช้ารีบเคลื่อนพลทหารไปให้ทันเวลา
พี่ครับอันนี้หน้า 59 รึป่าวครับ
ลบไม่ใช่ครับ
ลบ58ใช่ไหมค่ะ
ลบหน้า50หน่อยค่ะ
ลบสุชานันท์ กุนอก เลขที่ ๒๔ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์บทละคร เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง หน้า ๖๐
เมื่อนั้นพี่กะหรัดตะปาตี เห็นโอรสผู้แนะนำก็ดีใจจึงไปหาทันที แล้วบอกว่าพ่อให้มาคุมหมู่พวกน้อยใหญ่ให้มาสมทบกับทัพพระองค์ให้ไปช่วยเมืองพิชัยดาหาก็หลายวันแล้ว และมาคอยยับยั้งทหารอยู่ที่นี่ข้าศึกมาประชิดติดเมืองจะรีบเดินไป
เมื่อนั้นโอรสก็ได้แนะนำบอกขยาย ข้าก็เร่งรีบไปไม่รอช้า แต่ทางก็ไกลกว่ากุเรปัน ว่าแล้วพระเจ้าแผ่นดินทั้งสองพระองค์ก็จัดกองทหารเล็กพร้อมทั้งกองทัพทหารใหญ่มาสมทบกันแล้ก็รีบเดินทางมา
พอถึงเนินทรายชายทุ่ง แว่นแคว้นแดนกรุงดาหา จึงให้หยุดกองทัพตั้งที่พัก ที่ชื่อครุฑายิ่งใหญ่ แล้วส่งให้ตำมะหงง รีบเข้าไปในกรุงใหญ่แล้วบอกศรีปัตตหราเรืองชัย ให้แก้ไปซะอย่าให้เคืองเท้า
ขณะนั้นตำมะหงงก็รับคำใส่หัว ก้มกราบลา แล้วมาขี่ม้าไปทันที
พอถึงจึงแจ้งเรื่องแก่ยาสาผู้นำทัพคนขยัน ว่าขณะนี้องค์อิเหนากุเรปันกับกะหรัดตะปาตีได้ยกทัพมาแล้ว มาช่วยเมืองดาหา จงพาเราไปพบพระผ่านฟ้า เราจะได้บอกกิจของเราให้รู้
ขณะนั้นยาสาก็โปร่งอารมณ์ยินดี จึงพากันเข้าไปไม่นานในท้องพระโรงรูจี
น.ส.อัญชลี คณะหมื่นไวย ม.๔/๑ เลขที่ ๒๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ หน้า ๕๕
• จรกาได้กำหนดที่จะทำการใหญ่ พอกะหนุงกุหนิงรู้ก็เสียใจคั้นจะขอนางก็คงไม่ได้ จึงเกิดการรบในดาหาเพราะคิดจะชิงหญิงสาว ข่าวว่าบุษบาก็งามมากแต่ก็ไม่ได้ดีกว่าน้อง จึงจำเป็นต้องจากไปเพราะกลัวภัยจากพ่อ และถ้าเสียเมืองแล้วก็ต้องเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล แล้วอาจเสียถึงองค์สัญหยาอีกด้วย เจ้ากับพี่จะมีแต่นินทา น้องก็ควรตริตรองให้ดีก่อน ถึงพี่จะไปแต่ก็ไม่ได้อยู่นาน น้องอย่าเศร้าไปเลย จึงจูบแล้วเอามือประคองนางขึ้นเพลา
• เมื่อนั้น จินตะหราได้เห็นสารจึงทำให้บรรเทาความทุกข์ใจได้บ้าง นางจึงลงจากเพลาถวายบังคมแล้วแต่ความประสงค์ที่จะออกศึก ถ้าเสร็จจากศึกแล้วก็จงรีบกลับมา น้องจะรอ
• เมื่อนั้น พระสุริวงศ์รับขวัญนางแล้วกล่าวว่า พี่จะไม่ปลื้มได้อย่างไร มันคงเป็น เวร เป็นกรรม จึงทำให้ต้องจากกัน จึงขอฝากมาหยารัศมีกับนางสการะวาดี เพราะนางไร้ที่พึ่งและห่างไกลพ่อ น้องอย่าโกรธพี่เลย ถ้าทำผิดสิ่งใดก็เมตตาด้วยอย่าได้ถือโทษโกรธเลย แล้วก็ให้เครื่องประดับกับนางจินตะหรา เพื่อไว้ดูต่างหน้า พี่ขอลาก่อน
สุวนันท์กล่าวว่า ถอดคำประพันธ์เรื่องอิเหนา หน้า๖๓
ตอบลบขณะนั้นตำมะหงงได้ไปเล่าข่าวที่ได้มาจากองค์ศรีปัตหราพระเจ้าแผ่นดินจึงให้ตำมะหงงเข้าไปคุยในวังได้ความว่าหลานของพระองค์จะขอแก้ตัวในการศึกเสียก่อนพอเสร็จศึกแล้วจะรีบมาดูแลพระองค์พระเจ้าแผ่นดินไม่ว่าอะไร
เมื่อนั้นพระนางแดหวาได้ฟังตำมะหงงพูดก็มีความสุขเลยเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดม่านสุหงานากงก็กลับไปที่พักของตน
ขณะนั้นอิเหนาได้ฟังตำมะหงงรายงานเลยสั่งให้เกณฑ์ทัพทหารเพื่อไปรุกรานฝ่ายของกะหมังกุหนิง จึงให้จัดทัพทหารไว้
ขณะนั้นตำมะหงงได้รับคำสั่งจากอิเหนาก็รีบไปจัดทัพทหารไว้อย่างว่องไว
น.ส.สุวนันท์ มณีทิพย์ ชั้นม.๔/๑ เลขที่ ๒๗
น.ส.นิภาพร หาญสงคราม เลขที่ ๓๔ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์บทละครเรื่อง อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง หน้า ๗๐
ในเวลานั้นสังคามะระตาก็ได้ฟังวิหยาสะกำ พูดแล้วเมื่อกับเอามีดกีดในใจ ก็เลยร้องออกมาว่า ถ้าพูดจาดีๆเราก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าพูดไม่ดี เราก็สู้กันให้รู้แพ้รู้ชนะไปเลยและเวลานั้นวิหยาสะกำไม่ยอมแพ้ขี่ม้าสู้แบบไม่ถอยสังคามาระตาปะทะกับวิหยาสะกำแบบไม่มีใครยอมใครแต่วิหยาสะกำนั้นหวังจะฆ่าสังคามาระตาให้ตาย แต่สังคาระตาก็หลบไปมาให้วิหยาสะกำเสียเชิงรบ
ทั้งหน้าปะคะ
ลบผมนายอนุสรณ์ กรวดสูงเนิน เลขที่๑๔ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์เรื่องอิเหนาหน้า๔๙
กษัตริย์แห่เมืองดาหาเมื่อฟังความที่เล่ามาแล้ว จึงมีบัญชาคำสั่งให้กะหรัดตะปาตีมาช่วยทำศึกสงคราม แต่อิเหนายุ่งด้วยเรื่องอะไรผิดแล้วก็อย่ามาพูดให้มากท่านพี่เขียนจดหมายไปถึงอิเหนาซักกี่ครั้งๆอิเหนาก็ยังไม่มา
แล้วทำไมอิเหนาจะจากเมืองหมันหยาได้ จนกระทั่งยกเลิกการแต่งานศึกสงครามติบ้านเมืองก็เพราะใคร เห็นทีอิเหนาจะรักเมีอยิ่งก่วาญาติพี่น้อง แล้วทำไมอิเหนาจะจากเมืองหมันหยาได้ แต่อิเหนาก็ต้องจำใจกลับบ้านเมืองเพราะเกรงกลัวโทษจากท่านพ่อ เราอย่าคอยเขาเลยนะหลานรัก จงรีบทำศึกสงครามไปดีกว่า เมื่อไดที่เหนื่อยก็กลับไปพักผ่อนให้มีความสุข
กล่าวทึงสุหรานากงที่มีจิตรใจกล้าหาญ จะยกศึกสงครามครั้งนี้
จากเมืองสาหี่ไปตีกับข้าศึก เพื่อจะดูกำลังพลทหารของจ้าศึกแต่ถ้าเห็นกำลังพลมีน้อย ก็จะตีเอาให้ถึงที่สุดกว่าจะสิ้นชีวิต ฝ่ายกะหมังกุเรปันเมื่อถึงเมืองหมันหยาก็รีบขึ้นไปบนตำหนัก จากนั้นก็เข้าไปหาท้าวดาหาเพื่อให้จดหมาย เมื่อได้จดหมายก็รีบเปิดอ่านทันทีครามครั้งนี้จากเมืองสาหี่ลับไปพักผ่อนให้มีความสุข
ขอบคุณมากครับ
ลบนางสาวรัตนา ค้าเลิศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔/๑ เลขที่ ๖
ตอบลบถอดคำประพันธ์เรื่องอิเหนา
เมื่อนั้นดะหมังเสนาได้ทูลลาท้าวกุเรปัน ท้าวกุเรปันตรัสกับกะหรันตะปาตีว่า สงครามครั้งนี้หนักหนานัก เปลี่ยวเปล่าซึ่งน้องชายที่จะปรึกษาหารือ ให้กะหรัดตะปาตียกทัพไปสบทบกับอิเหนา กะหรัดตะปาตีทูลสนองพระบัญชา แล้วจะทูลลาพรุ่งนี้ พอรุ่งเช้ากะหรัดตะปาตีชำระร่างกายด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ ลูบไล้ทั่วร่างกาย จากนั้นจัดแต่งองค์ ปักปั้นเหน่งเพชร สวมแหวนพลอยเพชร สวมชฎาดอกไม้ทัด พร้อมทั้งเหน็บดาบ จากนั้นก็ไปขึ้นเฝ้าบิดา
ชื่อนางสาวกมลทิพย์ รัตนวิชัย ชั้น ม 4/1 เลขที่ 38
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง
เวลานั้นองค์กษัติร์ปาหยังประหมันไม่มีทางที่จะสู้เลยหนีไปกับกองทับของตนส่วนบ่าวที่ติดตามก็พากันหนีไป
พอมาถึงค่ายท้าวประหมันปาหยังจึงปรึกษากับไพ่ลพลเราจะไปเค้าเฝ้าอสัญแดหวาเพื่อยกธงขอยอมแพ้
สองพี่น้องลงจากม้าเดินมากับหมู่กิดาหยันเห็นคนแน่หนาที่สนามรบ
พอถึงก็รีบบอกกิจธุระให้ตำมะหงงทราบว่าอยากเข้าเฝ้าอิเหนา
จากนั้นตำมะหงงก็พาสองพี่น้องมาเฝ้าอิเหนา
สองพี่น้องแจ้งว่าท้าวปาหยังกับประหมันตายแล้วจึงมาบอกให้ทราบ
ชื่อนางสาวอมรรัตน์ กุนอก เลขที่ 30 ชั้น ม. 4/1
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง หน้า 66
เมื่อนั้นสังคามาระตากล้าแกร่งเห็นพวกทหารและข้าศึกตีปะทะต่อสู้กันทหารเกรงที่หยุดยั้งพระทรงโกรธเคืองนักราวกับไฟแกว่งดาบขึ้นคล่อมขับขี่ม้าไปที่นั้นเพื่อลบเละล่วงล้ำเข้าไปลุยเพียงคนเดียวไล่หลังพวกทหารไปเพื่อเข้าต่อสู้
เมื่อนั้นโอรสผู้สูงส่งกับโอรสทั้งสามแห่งสุริย์วงศ์ทุกๆ พระองค์ก็เห็นชอบตามกันว่าสังคามาระตาเก่งกล้าอายุยังน้อยนักไปออกศึกไม่กล้วเกรงทุกพระองค์ไม่ไว้ใจในทีทำสงครามก็เลยขี่ม้าตามไปทันใด
เมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงยิ่งใหญ่เห็นโอรสทั้งสี่จึงถามไปเจ้าผู้ใดที่ชื่อจรกา
เมื่อนั้นโอรสที่เกรงกล้ายิ้มแล้วพูดออกมาว่าเรามาจากกรุงกุเรปันเพื่อจะมาฆ่าทำลายล้างพวกศัตรูที่มาติดดินแดนของดาหาซึ่งท่านถามหาจรกาเขามิได้มาด้วยในกองนี้
เมื่อจนั้นท้าวกะหมังกุหนิงยิ่งใหญ่รู้ว่าโอรสของพระเจ้าแผ่นดินสะทกสะท้านด้วยความกลัวขามวิญญาณ์แต่พยายามตอบไปด้วยใจกล้าเจ้าผู้เป็นลูกหลานในตระกูลอสัญหยาแต่องค์รูปร่างดีงดงามนักและอายุยังน้อยได้เห็นก็น่าเสียดายจะพากันมาตายเสียเปล่าไม่ควรมาคู่สู้รบรากับเราถึงจะฆ่าเจ้าเราก็ละอายใจอย่างหนึ่งตัวเจ้ากับเรานี้จะหม่นหมองโกรธเคืองกันก็หาไม่ให้จรกามาเถิดจะได้รู้แพ้รู้ชนะกันไปเจ้าจะได้ดูเล่นเป็นขวัญตา
ตรงกับหนังสือหรอคะ
ลบนายชิษณุพงษ์ ศรีประเสริฐ เลขที่ ๒๘
ตอบลบถอดคำประพันธ์ หน้า ๖๔
เมื่อนั้นท่านเทวดาบนสวรรค์ เมื่อฤกษ์ดีดวงอาทิตย์ ทรงชวนกะหรัดตะปาตีทั้งสุหรากงน้องสังคามาระตาเรืองศรีกับระเด่นดาหยนผู้จงรัก มาข้างที่อาบน้ำทิพมนตร์ ทั้งห้าคนอาบน้ำสนุกสนาน กิดาหยันถวายพานเครื่องต้นบรรจงทาเครื่องหอมผสมเกสรดอกไม้ ใส่กางเกงในเครื่องนุ่งห่ม แต่งกายหลากสี ใส่ผ้าคาดเอว ใส่เข็มขัดเพชรพลอยมณี ใส่สร้อยชัยชนะ ในสงครามประดับด้วยสีชมพูทอง แวววับ แหวนสีรุ้งระยับ ใสมงกุฎตุ้มหู พวงมาลัยพวงแพรวพราวเต็มฟ้าเหน็บมีดแล้วไปยันเกยแก้วมณี
ต่างคนที่ขึ้นม้าพร้อมทหารทั้งสี่เหล่า กิดาหยันพี่เลี้ยงม้า ถวายร่มสีต่างกันให้เดินทับทหารทั้งห้ากอง เสียงกองเสียงปืนเมื่อค่ำมืดให้รีบเคลื่อนกองทัพไป
เมื่อมาใกล้กองทัพของข้าศึก เห็นทหารธงปลิวไสวช้างม้ายืนเป็นแถวไป สั่งให้หยุดพลทหารทั้งสี่เหล่า
ใช่หน้า64จริงๆหรอครับ
ลบมันดูแปลกๆ
นางสาวพัชรินทร์ หาญเหี้ยม ม.4/1 เลขที่ 22
ตอบลบถอดคำประพันะ หน้า ๕๗
โอ้ว่าเจ้าผู้เป็นที่รักยิ่งของพี่เดี๋ยวนี้จะคร่ำครวญหวนหาใครจะปลอบโฉมนางสามสุดาแต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลายสงสารคำพูดที่พร่ำบอกไป คิดถึงความหลังแล้วใจหายในระยะเวลาเดี๋ยวกันเศร้าสรดกายแล้วคิดอายพวกทหาร จึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศจะปิดบังแสงสุริย์ศรี ลมหอมกลิ่นดอกไม้เหมือนกลิ่นผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมา ได้ยินเสียงนกร้องว่าเสียงน้องคนรัก ทรงคลี่ม่านทองมองเห็นแต่พุ่มไม้ใบบัง เอนตัวลงพิงหมอนหนุนทำมือก่ายหน้าแล้วคิดหวังรสรักร้อนรนพ้นกำลังน้ำตาไหลหลั่งลงพรั่งพลาย
บัดนั้นได้พบพี่เลี้ยงรูปงามขี่ข้างพระที่นั่งมาข้างกาย เห็นท่านไม่สบายคลายทุกข์ทนจึงแกล้งพูดขึ้นว่าป่านี้สนุกกว่าทุกที่ แต่เห็นมามากมายหลายตำบลก็ยังไม่ชอบเหมือนป่านี้ ถ้าไม่มีงานราชการคงจะมาปลูกบ้านอยู่ที่นี้น้ำท่าหาง่ายสบายดีทุกอย่างมีหมดหาไม่ยาก ถ้าเลิกทัพกลับมาหมันหยาจะจำป่าไว้บอกเล่าให้พาสามนางดวงใจมาเที่ยวชมพรรณไม้ให้สำราญ
เมื่อนั้นพระสุริย์วงศ์เทวาศักดาหาญนิ่งฟังอยู่นานค่อยคลายร้อนรำคาญ จึงลุกขึ้นพูดถามทันทีว่าป่านี้หรือสนุกหนักหนาพูดแล้วดูไหนนี่บอกมาไม่โกหกกัน
นางสาว พิศมัย หมอยา เลขที่ ๒๕
ตอบลบถอดคำประพันธ์ ( อิเหนา ) หน้า ๖๑
ยกมือถวายความเคารพ เล่าเรื่องอย่างถ้วนถี่ เวลานี้ระเด่นมนตรีกับกะหรัดตะปาตียกทัพมามีทหารมากมายหลายอสนตั้งอยู่ปลายแดนกรุงดาหาใช้ให้ตำมะหงงเข้ามาพบ
เมื่อนั้นพระปิ่นนัคเรศแจ้งว่าอิเหนาสุริย์วงศ์มาช่วยรบจึงมีความสุขและปลอดภัยดังได้ผ่านเมืองฟ้าราศีด้วยนัดดาอำนาจศักดิ์สิทธิ์เห็นว่าเมืองไม่มีอันตรายทรงดีใจจึงยิ้มแล้วพูดอภิปราย ซึ่งหลานชายของเราอุตส่าห์มาตำมะหงงไปบอกอย่างถ่วนถี ว่าข้านี้ขอบใจมาก เชิญให้เข้ามาในเมืองจะได้พักพลทหารให้สำราญ
บัดนั้นตำมะหงงได้ฟังจึงสนองคำพูดว่าหลานรักถวายความเคารพมาให้ข้ามาบอกพระองค์ด้วยความผิดติดพันอยู่หนักหนาจะขอทำการสนองพระบาทเสร็จแล้วจึงจะมาเยี่ยม
เมื่อนั้นท่านดาหากรุงศรีได้ฟังตำมะหงงไม่ได้มีคำพูดผิดประการใดหันหน้ามาสั่งแก่สุหรานากง บัดนี้ อิเหนาได้ยกทัพใหญ่มากับกะหรัด ตะปาตีพี่ยานี้ แม่นมั่นเหมือนคำของเจ้าว่า เจ้าจะอยู่ทำการในเมืองหรือจะช่วยพี่รบ
ใช่ตอน"ดะหมังกุเรปันถวายสารท้าวหมันหยาเเละอิเหนา"รึป่าวคะ
ลบนายธวัชชัย กลั่นหมอ เลขที่๓๒
ตอบลบถอดคำประพันธ์
เมื่อนั้นกล้าหาญได้ฟังโกรธอัดอั้นในใจแทนพ่อ จึงร้องตอบวาจาต่อไป เดียวก่อน ข้าศึกอย่า แสดงอาการเหยียดหยามดูหมิ่นท่านผู้ใหญ่แสดงกิริยาวาจาอวดหยิ่งไม่ยำเกรงไม่ระมัดระวังใคร จะน้อมกายหมอบลงไหว้
อย่าพึ่งคิดไม่เราก็เจ้าต้องตายลงอย่าหมายใจใคร่ครวญหยิ่งในเกียรติของคนในการรบยังไม่ทัน มาขู่ในการรบจะรับสู้ไม่ได้และเห็นลิ่วไกลออกไปไม่มีเส้น
เมื่อนั้นสังคามระตางามเด่น ฟังวิหยาสะกำชี้แจงขยายความในสภาพไม่พอใจฝ่าฝืนความประสงค์ จึงบอกกล่าวอิเหนา น้องนี้จะขออาสาวิหยาสะกำอำอาจท่านเองอย่าข่มมาเป็นผู้นำ
เมื่อนั้นอิเหนาใจกล้าจึงตอบน้อง เอาจะต้านต่ออำนาจก็ตามใจแต่อย่าลงจากม้าเพลงกระบี่เจ้ายังไม่เชี่ยวชาญ เพลงหอกถนัดแน่นอนใจเห็นจะมีการชนะแก่ข้าศึก
เมื่อนั้นสังคามระตา โน้มตัวลงถวายความเคารพ กระตุ้นม้า จึงขึ้นไปทันที่
ยันม้าอยู่ตรงวิหยาสะกำแกล้งทำเป็น แล้วว่าใครไม่คิดแก่ชีวิต จะแข่งขันหมั้นหมายจงมาเล่นหอกด้วยกันก่อนให้เงินอำนาจอาจหาญแม้ควรคู่กับเชื้อสายกษัตริย์จึงจะยกนางงามให้ไป
หน้าอะไรค่ะ
ลบ1สวัสดีครับ
ตอบลบพอเห็นทำเลดีท้าวกะหมังกุหนังก็สั่งให้ตั้งค่ายที่พักอาศัย ให้กองทัพนับแสน หยุดสร้างที่พักในป่าใหญ่
ตอบลบเมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงสั้งให้ทหารทั้งหมดมารวมตัวกันที่ทุ่งธานี แล้วสั่งให้เสนาบดีจัดทับทหารตามตำรา
เมื่อนั้นดะหมังเสนาบดีเมื่อได้รับคำสั่งก็รีบปฎิบัติตาม สั่งให้ทหารถางที่ทางที่จะตั้งค่าย ให้ทำหอรบชักปีกกาขึงไปถึงกัน
ผูกราวสาวชั้นทำป้อมเป็นจังหวะระยะแย่ง ให้ทำที่บังตาให้ดี พูนดินให้เต็มที่ให้ใช้ไม้ไผ่ทำเป็นปล้องปืน บ้างก็ให้สร้างโรงรถ ทำโรงช้างโรงม้าไว้เป็นที่เป็นทาง บางพวกก็ให้ทำที่อาศัยของท้าวกะหมังกุหนิง บ้างก็จัดคนทำขุดคลอง บ้างก็ให้ไปลาดตะเวนสอดแนมตรวจตรา บ้างให้ก็ให้ประชุม
เมื่อนั้นท้าวกะหมังกุหนิงเมื่อเห็นค่ายที่พักอาศัยเสร็จก็รับสั่งให้พระอนุชาขึ้นมาอยู่พร้อมด้วย ก้ดาหยันเสนีจรณีขึ้นยังที่พัก
น.ส.นงลักษณ์ รั้งกลาง ม.4/1 เลขที่11
บอกหน้าด้วยคับ
ลบน่าจะหน้า40
ลบนายศราวุธ คนยั้ง เลขที่ ๓๓ ชั้นม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่องอิเหนา หน้า ๖๙
เมื่อนั้นวิหยาสะกำศรีใสได้ฟังแค้นขัดกลัดใจจึงตอบไปเดี๋ยวนั้นดูก่อนเจ้าผู้เรืองอำนาจเชื้อชาติวงศ์อยู่ในเขตธานีหรือเป็นวงศ์อสัญแดหวาในสี่นคราจึงทำหน้าต่ออิทธิฤทธิ์ไม่กลัวตายที่ยืนม้าอยู่ข้างหลังแล้วนั้นกั้นพื้นสุวรรณชื่อตระกูลใดจึงบอกมาแจ้งธุระแล้วจึงจะรบกัน
เมื่อนั้นสังคามาระตาเฉินฉันได้ฟังดังลูกธนูเสียบใบหูจึงตอบไปทันใดอันองค์สมเด็จพระปิ่นเกล้าคืออิเหนากุเรปันเป็นใหญ่นั่นกะหรัดตะปาตีชนะร่วมในสุรีย์วงศ์ธิบดีนี่สุหรานากงทำความดีองค์อะหนะสิงหัดส่าหรี่นั่นระเด่นดาหยนพระเจ้าแผ่นดินอยู่หมันหยาธานีเราชื่อสังคามาระตาหน่อท้าวปักมาหงันเป็นใหญ่ได้เป็นน้องพระเจ้าแผ่นดินองค์ระเด่นมนตรี
เมื่อนั้นวิหยาสะกำเรืองศรียิ้มแล้วจึงเกล่าชี้แจงซึ่งว่ามานี้ยังแคลงใจอันกาหลังสิงหัดส่าหรี่นั้นดาหากุเรปันทั้งหมันหยาธานีนั้นก็แจ้งใจว่าตระกูลกันสืบมาตัวสิอยู่ปักมาหงันใช่ตระกูลแดหวาสิ้นสติเหตุใดว่าเป็นน้องนับในวงศ์ญาติพี่น้องหรือหนึ่งพึ่งจะมาเป็นน้องเกี่ยวข้องรักกันเราคิดเห็นผิดประหลาดใจจงบอกไปแต่จริงบัดนี้
แปลงงๆนะ แฮะๆ
ลบนางสาวนุจรินทร์ เจริญนอก เลขที่ ๓๖ ชั้นม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่องอิเหนา หน้า ๗๒
ขณะนั้นท้าวกะหมังกุหนิงที่ยิ่งใหญ่ต่างต่อสู้ด้วยกระบี่ที่มีท่องท่าอ่อนช้อยสวยงาม
ขณะนั้นท้าวกะหมังกุหนิงใช้ดาบแทงระตูฟันหลายครั้งแต่ไม่ระคายผิวหนังเพราะมีฤทธิ์เดชมากแต่ท้าวกะหมังกุหนิงก็ไม่ลดความพยายาม
ขณะนั้นท้าวกะหมังกุหนิงไม่ลดความพยายามตามแทงระเด่นมนตรีกระบี่กระทบกันจนเกิดประกาย
ขณะนั้นระเด่นมนตรีใจกล้าเห็นระตูนั้นมีเพลงกระบี่ที่เก่งกล้าเป็นที่สุดยากหาใครเทียบทั้งยังมีกฤตที่พระอินทร์มอบให้ระเด่นมนตรีก็ว่าระตูว่าให้ลองมาสู้กันแล้วทำเย้ยระตูใหญ่ทำให้ระตูโมโห
นายวัชระพงษ์ อสิพงษ์ เลขที่ ๓๕ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา
ตอน ศึกษากะหมังกุหนิง หน้า ๗๑
ในดวงตาจ้องหมายชีวิตวิหยาสะกำ เห็นได้โอกาสได้ที่จึงแทงทะลุเกราะถูกหัวใจ จนตกจากม้าเสียชีวิต
ตอนท้าวกะหมังกุหนิงเห็นลูกถูกแทงตกจากม้าถ้อยความโกรธจึงไม่ทันยั้งคิดจึงใช้หอกขับม้าเข้าไล่
สังคามาระตา ตอนนั้นพระสุริย์วงค์พงศ์อสัญหยาเห็นศัตรูไล่ฆ่าน้องชายจึงเอาม้ามาขวาง
เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิงขี่ม้าไล่ใช้หอกขว้างบางละทีจนศัตรูปัดป้องใช้อาวุธสู้กันไปมา
เมื่อนั้นพระผู้ทรงเทวัญอสัญหยาดิ่งลงม้าแล้วคิดว่าผู้นี้มีความสามารถตั้งอาวุธทุกอย่างจะฆ่าบนหลังม้าคงยาก จึงเอ่ยมาสู้กันข้างล่างให้รู้กันอย่างผัดพลางหมายมิ่นจะเอาชีวิตกัน
นางสาวฐินันท์ญา นอกตาจั่น เลขที่ ๒๙ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา (หน้า ๖๕)
บัดนั้นตำมะหงงได้รับคำสั่งจากอิเหนาจัดทหารเป็นรูปฟันปลา แล้วตั้งถ้าคอยยิงธนู
เมื่อท้าวกะหมังกุหนิงที่ยิ่งใหญ่เห็นกองทัพทหารของอิเหนามากมายหลายแสน จึงเรียกลูกชายและลูกชายมาแล้วบอกให้ไปยืนประจำที่กองทัพ และสั่งให้นางทัพทหารเร่งไปตีกองทัพของอิเหนาให้พินาท
ขณะนั้นดะหมังรับคำสั่งใส่หัวก็เร่งทหารให้เข้าโจมตีกองทัพของอิเหนา ทหารบางกลุ่มบ้างก็ยิงปืนใหญ่นายกองทหารก็แกว่งดาบไปมา ต่างพาทหารเข้าวิ่งชิงชัย
ขณะนั้นทหารกรุงกุเรปันก็ยิงปืนใหญ่ไล่อิเหนา ฝีมือก็อื้ออึ้ง ดาบที่มีอยู่ก็ต่างฟันไม่หยุดหย่อนทหารถือหอกไม่รู้จักหลบหลีก ซ้ำยังเข้าไปรอไม่กลัวตาย ข้างก็ซัดหอกแทงเอาธนูยิงตลุมบอนกันกลางแจ้งเพื่อแย่งชิงชัยชนะตายทับถมเหมือนฟอนฟางเลือดนองสนามรบ
ไม่รุ้เรื่อง มั่วแล้ว
ลบมั่ววะ
ลบมั่ววะ
ลบอันนี้น่าจะหน้า59
ลบหนังสือเขาคนละแบบ
ลบนางสาวสุพรรณี ไหวพริบ เลขที่ ๓๗ ชั้น ม.๔/๑
ตอบลบถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา (หน้า ๗๓)
ขณะนั้นท้าวกะหมังกุหนิงที่ยิ่งใหญ่ก็มีความสุขเพราะคิดว่าครั้งนี้อิเหนาจะได้ตายสมใจด้วยกฤต ว่าแล้วก็ร่ายรำไปมา มือขวานั้นถือกฤตมือซ้ายถือผ้าเช็ดหน้า
ขณะนั้นระเด่นมนตรีที่เก่งกล้าถือกฤตไล่แทงหลบไปมาอย่างไม่มีหยุดมีหย่อน
เห็นระตูเสียทีจึงเอากฤตแทงอกทะลุหลังจนระตูตายลง
ขณะนั้นทั้งกะหรัดตะปาตี ระเด่นมนตรี สุหรานากง เห็นระเด่นมนตรีแทงระตูจนตาย เลยจะขี่ม้าไปฆ่าสังหารท้าวหยังประหมัน แต่ท้าวหยังประหมันก็รีบหนี ทหารต่างโห่ร้องเอาชัย ตามฆ่าทัพท้าวประหมันอย่างแข็งขัน
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=03-2008&date=20&group=25&gblog=6
ตอบลบเมื่อนั้น กะหรัดตะปาตีเชษฐา
ตอบลบเห็นระเด่นมนตรีก็ปรีดา จึงเสด็จมาหาทันใด
แล้วบอกว่าสมเด็จพระบิดร ให้ข้าคุ้มนิกรน้อยใหญ่
มาบรรจบทัพพระองค์ไป ช่วยพิชัยดาหาธานี
หลายวันแล้วแต่มาคอยท่า ยับยั้งโยธาอยู่ที่นี่
ข่าวศึกว่าประชิดติดบุรี มาจะจรลีรีบไป
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเฉลยไข
ข้าก็เร่งรีบร้อนไม่นอนใจ แต่ทางไกลอ้อมกว่ากุเรปัน
ว่าแล้วสองกษัตริย์ก็จัดทัพ พร้อมสรรพพหลพลขันธ์
เข้ากระบวนสมทบบรรจบกัน แล้วยกจากที่นั้นรีบมา
ครั้งถึงเนินทรายชายทุ่ง แว่นแคว้นแดนกรุงดาหา
จึงให้หยุดกองทัพตั้งพลับพลา ที่ต้องนามครุฑาเกรียงไกร
แล้วบัญชาให้ตำมหงง ท่านจงรีบเข้าไปกรุงใหญ่
ทูลศรีปัตหราเรืองชัย แก้ไขอย่าให้เคืองบาทา
บัดนั้น ตำมะหงงรับสั่งใส่เกศา
ก้มเกล้ากราบถวายบังคมลา มาขึ้นม้าควบขับไปฉับพลัน
ครั้นถึงจึงแจ้งคดี แก่ยาสาเสนีคนขยัน
บัดนี้องอิเหนากุเรปัน กรีธาทัพขันธ์ยกมา
สองทัพกับกะหรัดตะปาตี มาช่วยบุรีดาหา
จงพาเราเข้าเฝ้าพระผ่านฟ้า จะกราบทูลกิจจาให้แจ้งกาล
บัดนั้น ยาสาปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
จึงพากันเข้าไปมิทันนาน ยังสถานท้องพระโรงรูจี
แปลบทนี้ให้หน่อยค่ะ
ลบบัดนั้น ชาวเมืองหน้าด่าน
ลบต่างทิ้งปืนผาอาวุธไว้ วิ่งวนชนไปออกประต
บัดนั้น ชาวเมืองหน้าด่าน
ลบต่างทิ้งปืนผาอาวุธไว้ วิ่งวนชนไปออกประต
ขอหน้า59หน่อย
ลบขอตอบัดนั้น พวกทหารชาญชัยใจกล้า
ลบพูนสนามเพลาะตั้งเข้ามาวัดวาที่ทำการ
พี่คร๊ ช่วยถอดความหน้า 64กับ 66 เป็นบทๆๆน่อย คร๊
ตอบลบพี่ครัยช่วยหน่อย หน้า 66 ผมส่งวันพรุ้งนี้แล้วครับ ยากมาก พี่ช่วยผมหน่อยนะ
ตอบลบพี่ค่ะ ช่วยถอดความหน้า 45 หน่อยนะคะ หนูส่งพรุ่งนี้แล้วค่ะ ช่วยหนูหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า 27 หน่อยครับ
ตอบลบช่วยถอดหน้า 59 ได้มั้ยค่ะ ออิอิ
ตอบลบพี่ครับ แปลหน้า 67 หน่อยครับ
ตอบลบพี่คะแปลหน้า69 เมื่อนั้น สิงระตูตัวสั่นหวั่นไหว ส่งพรุ่งนี้ ขอบคุณล่วงหน้าคะ
ตอบลบแปลหน้า 53 ว่าพลางชมคณานก ให้หน่อยค้ะขอบคุณล่วงหน้าค้ะ
ตอบลบขอหน้า 59 ได้มัยคะ ช่วยแปลให้ที
ตอบลบพี่คะช่วยแปลหน้าที่ 30 หน่อยคะ ขอบคุนร่วงหน้าค่ะ
ตอบลบรบกวนหน้า77ด้วยค่ะ
ตอบลบรบกวนหน้า57-58ด้วยครับ
ตอบลบขอ58 หน่อยได้ไหมค้ะ
ลบขอ31หน่อยค่ะ
ลบช่วยถอดหน่อยนะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า41 ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบขอหน้า 59 หน่อย ครับบบบ
ตอบลบขอหน้า 87-90 หน่อยค้าา
ตอบลบแปลหน้า 58 ให้หน่อยได้ไหม
ตอบลบแปลหน้า58ให้หอยค่ะ
ลบแปลหน้า58ให้หอยค่ะ
ลบแปลหน้า58ให้หอยค่ะ
ลบ58แปลให้หน่อยครับ
ลบแปลหน้า39ให้หน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ตอบลบแปลหน้า39ให้หน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า67ได้ไหมค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า67ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า38หน่อยค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน่อยค่ะ
ตอบลบ๏ เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเรืองศรี
บรรทมเหนือแท่นรัตน์รูจี ด้วยจินตะหราวาตีกัลยา
ประคองเชยชื่นชมสมสวาท แล้วทุกข์ที่จะนิราศเสน่หา
แต่เวียนสั่งทรามวัยอาลัยลา จนสุริยาเยี่ยมยอดยุคันธร
ไก่ขันกระชั้นเสียงอยู่แจ้ว ๆ ฟังแว่วหวั่นใจจะไกลสมร
พิศพักตร์พนิดายิ่งอาวรณ์ พลางสะท้อนถอนจิตต์จาบัลย์
๏ อุ้มองค์นงลักษณ์ใส่ตักไว้ ลูบไล้โลมนางพลางรับขวัญ
จำเป็นจำพรากจากกัน สาวสวรรค์ค่อยอยู่สวัสดี
๏ เมื่อนั้น นวลนางจินตะหรามารศรี
ให้ละห้อยสร้อยเศร้าแสนทวี สงสารที่ถ้อยคำพระอำลา
ก้มพักตร์ลงเช็ดชลเนตร พลางทูลภูวเรศเชษฐา
น้องจะอยู่ผู้เดียวเปลี่ยววิญญาณ์ ทุกข์ถึงคะนึงหาไม่เว้นวาย
เสด็จไปจงดีมีสุข ให้ห่างภัยไกลทุกข์ทั้งหลาย
อันศัตรูนอกกายในกาย สารพัตรแพ้พ่ายอย่าพ้องพาน
แม้นเสร็จศึกนึกกลับหมันหยา ให้สมซึ่งสัญญาได้ว่าขาน
อย่าลืมคำลืมเคยที่โปรดปราน เยาวมาลย์ทูลพลางทางโศกี
๏ เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเรืองศรี
ตรัสปลอบกนิษฐาแล้วพาที แก้วพี่อย่าพะวงสงกา
ถึงตัวพี่จะไปรณรงค์ แต่ใจจงพุ่มพวงดวงยิหวา
พอเสร็จพันตูไม่อยู่ช้า จะเร่งรีบกลับมาหาน้อง
ประโลมลาลูบหลังแล้วสั่งเล่า ขวัญข้าวค่อยอยู่อย่าหม่นหมอง
ตรัสพลางย่างเยื้องจากแท่นทอง เสด็จไปยังห้องสองนารี
๏ นั่งแนบแอบองค์กัลยา ประคองชมมาหยารัศมี
เชยปรางนางสะการะวาตี ตรัสสั่งสองศรีด้วยสุนทร
ค่อยอยู่เถิดนะน้องอย่าหมองไหม้ พี่จะลาทรามวัยไปก่อน
อย่ากรรแสงโศกาอาวรณ์ เป็นกรรมจำจรจากกัน
จงรู้รักอดออมถนอมจิตต์ สิ่งใดอย่าได้คิดเดียดฉันท์
สั่งเสร็จพระเสด็จจรจรัล ขึ้นเฝ้าทรงธรรม์เจ้าธานี
แปลหน้า39-41 หน่อยคะด่วนๆคะพรุ้งนี้ส่งครู
ตอบลบอยากได้เหมือนกันส่งพรุ่งนี้
ลบช่วยแปลให้หน่อยคะ
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ลบแปลกน้า41ให้หน่อยค่ะ
ลบแปลหน้า77หน่อนคะ
ตอบลบแปลหน้า77หน่อยคะ
ตอบลบแปล69-75หน่อยค่ะ
ตอบลบเเปลหน้า34ให้หน่อยค่ะ...หนูต้องรีบส่งเเร้ว.ครูถอดคำประพันธ์5หน้า.เหลือหน้า34หน้าเดียวค่ะ.😢😭🙏
ตอบลบใช่หาเหมือนกัน
ลบแปลหน้า26หน่อยค่ะ
ตอบลบขอ
ลบมีเเปลหน้า26-27ไหมครับ
ลบแปลหน้า77ให้หน่อยคะ ต้องรีบส่งแล้วง่ะ😭😭
ตอบลบหาเหมือนกัน
ลบแปลหน้า 41-42หน่อยคับขอบคุณคับ
ตอบลบช่วยแปลหน้า28หน่อยนะคะ������
ตอบลบเหมื่อนกันเลย
ลบตอบหน้า71ถึง75หน่อยค่ะ
ตอบลบหน้า34ครับ
ตอบลบแปลหน้า36หน่อยได้มั้ยค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า68ให้หน่อยได้ไหมค่ะ พลีสๆๆ
ตอบลบช่วยแปลหน้า68ให้หน่อยได้ไหมค่ะ พลีสๆๆ
ตอบลบแปลหน้า 46 2 บทสุดท้ายหน่อยค่ะ😥
ตอบลบขอหน้า50-55หน่อยค่ะ ขอมีบทกรองด้วยและคำแปลมันถึงจะเข้าใจง่ายค่ะ
ตอบลบเเปลหน้า28-35ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบแปลหน้า77ให้น่อยค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า79ได้ไหมค่ะ
ตอบลบถอดคำประพันธ์หน้าเรื่องอิเหนา ม.4หน้า32ให้หน่อยครับ
ตอบลบถอนบทประพันธ์เรื่องอิเหนา ม.4 หน้า 34-35 ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบแปลบทหน้า74-77
ตอบลบ46แปลไห้หน่อย
ตอบลบแปลหน้า65หน้าค้าบบบบ
ตอบลบ74
ตอบลบครับ
ช่วยเเปลหน้า23ไห้ผมหน่อยได้ไหมครับ🙏
ตอบลบช่วยแปลหน้า188หน่อยค่ะ
ตอบลบช่วยแปลหน้า36ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบบัดนั้นพวกทหารชาญชัยใจกล้า
ลบช่วยแปลหน้า35ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบแปลหน้า37หน่อยค่ะะ
ตอบลบเธอคะรู้คำตอบมั้ย;-;"ช่วยเค้าหน่อย
ลบช่วยแปลหน้า40-41ให้หน่อยค่ะ พรุ่งนี้ก็ส่งแล้วช่วยทีนะคะ
ตอบลบถอดคำประพันธ์หน้า40-41ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบถอดคำประพันธ์หน้า34-35ให้หน่อยค่ะ
ตอบลบขอหน้า40-41หน่อยค่ะ
ตอบลบขอหน้า28หน่อยค่ะ
ตอบลบขอหน้า70 หน่อยค่ะ
ตอบลบขอหน้า 41 หน่อยค่ะแบบด่วนๆ
ตอบลบขอหน้า23ถึง25หน่อยได้ไหมค่ะ
ตอบลบบวกค่าา
ลบทำไหมไม่หน้า34เลยสั้กจะเว็บTT
ตอบลบช่วยแปลหน้า50-51ให้หน่อยได้ไหมค่ะต้องส่งพรุ่งนี้อะ ค่ะ
ตอบลบช่วยเเปล อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง หน้า26-27หน่อยครับ
ตอบลบช่วยแปลหน้า 36 ได้มั้ยครับ บัดนั้น พวกทหารชาญชัยใจกล้าถึง บัดนั้น พวกทัพหน้า ทัพหลังหนุนแน่นเนื่อง ส่งแก้0 ครับ
ตอบลบแล้วก็หน้า 37 บัดนั้น วิหยาสะกำใจกล้า ถึง บัดนั้น พวกทหารโห่สนั่นหวั่นไหว
ลบถอดบทประพันธ์อิเหนาบทนี้ให้หน่อยได้มั้ยคะ
ตอบลบมาถึงแดนเมืองบุหราหงัน เขตขัณฑ์ดาหากรุงใหญ่